My ze „Staszica” gniewni i młodzi
cieszmy się z życia, choć trudne jest.
Pobyt w tej szkole czas wynagrodzi,
W ciągłym mozole – to życia chrzest.

Więc nie ustawaj chłopcze, dziewczyno
I świat poznawaj ze wszystkich sił,
by duch tej szkoły w Tobie nie zginął,
a Ty radosny byś zawsze był.

A po „Staszicu” pełni miłości
ufajmy życiu, choć gorzkie jest.
Wróćmy pamięcią do lat młodości
I zawsze z chęcią spotkajmy się.

Więc nie ustawaj chłopcze, dziewczyno
I świat poznawaj ze wszystkich sił,
skrzydła swych marzeń abyś rozwinął,
przejął ster zdarzeń i godnie żył.